Żegnajcie!
Moderatorzy: zielonyszerszen, s_wojtkowski, sinar
- s_wojtkowski
- Wyrocznia WSR
- Posty: 12653
- Rejestracja: 14 sty (śr) 2004, 01:00:00
Żegnajcie!
Zew gór mię przyzywa. Zniewolony jego pierwotną, archaiczną, przedwieczną siłą - uciekam w Tatry, najpiękniejsze miejsce na mapie świata mego.
[Ignacy Mątkiewicz, początkowe wersy powieści Wielki Antyseptyk , wyd. Ziarna&Plewy, Warszawa 1968]
[Ignacy Mątkiewicz, początkowe wersy powieści Wielki Antyseptyk , wyd. Ziarna&Plewy, Warszawa 1968]
-
- Nowy(a)
- Posty: 42
- Rejestracja: 31 sie (ndz) 2008, 02:00:00
Pozdrowienie
Sponad wiślanych leci fal
wiosenny, chłodny wiatr,
leci ku mojej ziemi w dal,
ku śnieżnym szczytom Tatr.
Wichrze! Nad wzgórza, pola nieś
me pozdrowienie stąd,
rodzinną moją pozdrów wieś
i dunajcowy prąd.
Przydrożne wierzby, smreków las,
w ogródkach każdy kwiat
i wszystkie łąki pozdrów wraz,
i ludzi z wszystkich chat.
I do tych śnieżnych skał się zwróć,
ku stawom, halom gnaj,
i pozdrów mi po tysiąckroć
mój cały górski kraj...
[Kazimierz Przerwa-Tetmajer Pozdrowienie]
wiosenny, chłodny wiatr,
leci ku mojej ziemi w dal,
ku śnieżnym szczytom Tatr.
Wichrze! Nad wzgórza, pola nieś
me pozdrowienie stąd,
rodzinną moją pozdrów wieś
i dunajcowy prąd.
Przydrożne wierzby, smreków las,
w ogródkach każdy kwiat
i wszystkie łąki pozdrów wraz,
i ludzi z wszystkich chat.
I do tych śnieżnych skał się zwróć,
ku stawom, halom gnaj,
i pozdrów mi po tysiąckroć
mój cały górski kraj...
[Kazimierz Przerwa-Tetmajer Pozdrowienie]