znani i nieznani.....
Moderatorzy: zielonyszerszen, s_wojtkowski, sinar
-
aeila
- Bywalec
- Posty: 324
- Rejestracja: 22 kwie (wt) 2003, 02:00:00
znani i nieznani.....
tutaj bedziemy umieszczac i omawiac biografie badz krotkie informacje o znanych badz nieznanych malarzach,rezyserach,muzykach badz tworcach sztuki wszelakiej.
-
aeila
- Bywalec
- Posty: 324
- Rejestracja: 22 kwie (wt) 2003, 02:00:00
Jako pierwszy NIKIFOR
Nikifor - jeden z największych malarzy naiwnych świata - urodził się 21 maja 1895 r. w Krynicy i nazywał się Epifan Drowniak (po matce Jewdokii). Był nieślubnym dzieckiem, ojca nie znał. Matka osierociła go, gdy był jeszcze chłopcem. Samotność i izolacja psychiczna, której przyczyną było upośledzenie słuchu i wada wymowy, towarzyszyły mu przez całe życie. Imię Nikifor przylgnęło do niego od najmłodszych lat i było prawdopodobnie przezwiskiem.
Był Łemkiem. Żył na pograniczu dwóch kultur i dwóch wyznań. Był głęboko związany z cerkwią grecko-katolicką, a po II wojnie z kościołem obrządku łacińskiego. Uczucia religijne stanowiły dla niego źródło przeżyć duchowych i artystycznych, a sztuka religijna była jednym z głównych źródeł jego wiedzy. Decyzję, że zostanie malarzem podjął w młodym wieku, zapewne po śmierci matki, kiedy osamotniony po stracie jedynej bliskiej osoby i pozbawiony oparcia, stanął przed wyborem zajęcia, które pozwoliłoby mu się utrzymać. Najstarsze z zachowanych prac pochodzą sprzed 1920 r. Nikifor uważał się za malarza zawodowego, czemu dość wcześnie dał wyraz przybierając nazwisko wielkiego malarza jako oznakę swojej profesji. Podpisywał swoje obrazy i sygnował pieczątkami: "Nikifor Matejko".Twórczość Nikifora odkryta została w 1930 r. przez ukraińskiego malarza Romana Turyna, który zapoznał z nią polskich i ukraińskich malarzy kapistów przebywających w Paryżu.
Obrazy Nikifora wzbudziły ich zachwyt, docenili ich piękno, zwracając przede wszystkim uwagę na bezbłędne operowanie kolorem. Entuzjastyczne opinie środowiska artystycznego nie zmieniły jednak nieprzychylnego stosunku do jego twórczości - nadal nie znajdował nabywców na swoje prace i zrozumienia dla swej sztuki.
Powszechne odkrycie Nikifora nastąpiło dopiero po II wojnie. Twórczość artysty spopularyzowali Ella i Andrzej Banachowie, którzy dzięki publikacjom książkowym, licznym artykułom prasowym oraz wystawom zyskali dla niego międzynarodową sławę. Zmieniła się też jego sytuacja materialna. W latach 60-tych miał wszystko: sławę i uznanie, a także mieszkanie, pracownię, samochód, telewizor, dużą sumę pieniędzy, które odkładał na wymarzony dom. Był już, niestety, bardzo chory i zmęczony życiem pełnym cierpień i upokorzeń. Zmarł 10 października 1968 r., do ostatniej chwili malując.
Oblicza się, że w ciągu swego pracowitego życia Nikifor namalował kilkadziesiąt tysięcy obrazków i nigdy się nie powtarzał. Są to przeważnie akwarele, niekiedy łączone z gwaszem, temperą i olejem oraz obrazki wykonane kredkami, którymi posługiwał się pod koniec życia. Prace swoje wykonywał na kartkach i okładkach zeszytów szkolnych, drukach urzędowych, tekturkach, opakowaniach po czekoladkach, papierosach, na papierze do pakowania czy bristolu. Nikifor malował cykle bliskie sobie tematyką, formatem i szczegółami wykonania. Jego najbardziej znanym obrazami są pejzaże i wille krynickie, architektury fantastyczne, obrazki ze świętymi.
Z bogatego dorobku artysty do dziś zachowało się stosunkowo mało. Rozproszone po całym świecie w kolekcjach muzealnych i zbiorach prywatnych, dają świadectwo wielkiego talentu i bogactwa wyobraźni oraz ogromnej pracy nad kształtowanie warsztatu artystycznego.
Kolekcja prac Nikifora w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie jest drugą co do wielkości kolekcją muzealną (po Muzeum Okręgowym w Nowym Sączu). Ekspozycja w Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku przedstawia ponad 100 prac artysty. Wystawie towarzyszy ilustrowany katalog (cena: 8 z*; liczba pozycji:108).
Nikifor - jeden z największych malarzy naiwnych świata - urodził się 21 maja 1895 r. w Krynicy i nazywał się Epifan Drowniak (po matce Jewdokii). Był nieślubnym dzieckiem, ojca nie znał. Matka osierociła go, gdy był jeszcze chłopcem. Samotność i izolacja psychiczna, której przyczyną było upośledzenie słuchu i wada wymowy, towarzyszyły mu przez całe życie. Imię Nikifor przylgnęło do niego od najmłodszych lat i było prawdopodobnie przezwiskiem.
Był Łemkiem. Żył na pograniczu dwóch kultur i dwóch wyznań. Był głęboko związany z cerkwią grecko-katolicką, a po II wojnie z kościołem obrządku łacińskiego. Uczucia religijne stanowiły dla niego źródło przeżyć duchowych i artystycznych, a sztuka religijna była jednym z głównych źródeł jego wiedzy. Decyzję, że zostanie malarzem podjął w młodym wieku, zapewne po śmierci matki, kiedy osamotniony po stracie jedynej bliskiej osoby i pozbawiony oparcia, stanął przed wyborem zajęcia, które pozwoliłoby mu się utrzymać. Najstarsze z zachowanych prac pochodzą sprzed 1920 r. Nikifor uważał się za malarza zawodowego, czemu dość wcześnie dał wyraz przybierając nazwisko wielkiego malarza jako oznakę swojej profesji. Podpisywał swoje obrazy i sygnował pieczątkami: "Nikifor Matejko".Twórczość Nikifora odkryta została w 1930 r. przez ukraińskiego malarza Romana Turyna, który zapoznał z nią polskich i ukraińskich malarzy kapistów przebywających w Paryżu.
Obrazy Nikifora wzbudziły ich zachwyt, docenili ich piękno, zwracając przede wszystkim uwagę na bezbłędne operowanie kolorem. Entuzjastyczne opinie środowiska artystycznego nie zmieniły jednak nieprzychylnego stosunku do jego twórczości - nadal nie znajdował nabywców na swoje prace i zrozumienia dla swej sztuki.
Powszechne odkrycie Nikifora nastąpiło dopiero po II wojnie. Twórczość artysty spopularyzowali Ella i Andrzej Banachowie, którzy dzięki publikacjom książkowym, licznym artykułom prasowym oraz wystawom zyskali dla niego międzynarodową sławę. Zmieniła się też jego sytuacja materialna. W latach 60-tych miał wszystko: sławę i uznanie, a także mieszkanie, pracownię, samochód, telewizor, dużą sumę pieniędzy, które odkładał na wymarzony dom. Był już, niestety, bardzo chory i zmęczony życiem pełnym cierpień i upokorzeń. Zmarł 10 października 1968 r., do ostatniej chwili malując.
Oblicza się, że w ciągu swego pracowitego życia Nikifor namalował kilkadziesiąt tysięcy obrazków i nigdy się nie powtarzał. Są to przeważnie akwarele, niekiedy łączone z gwaszem, temperą i olejem oraz obrazki wykonane kredkami, którymi posługiwał się pod koniec życia. Prace swoje wykonywał na kartkach i okładkach zeszytów szkolnych, drukach urzędowych, tekturkach, opakowaniach po czekoladkach, papierosach, na papierze do pakowania czy bristolu. Nikifor malował cykle bliskie sobie tematyką, formatem i szczegółami wykonania. Jego najbardziej znanym obrazami są pejzaże i wille krynickie, architektury fantastyczne, obrazki ze świętymi.
Z bogatego dorobku artysty do dziś zachowało się stosunkowo mało. Rozproszone po całym świecie w kolekcjach muzealnych i zbiorach prywatnych, dają świadectwo wielkiego talentu i bogactwa wyobraźni oraz ogromnej pracy nad kształtowanie warsztatu artystycznego.
Kolekcja prac Nikifora w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie jest drugą co do wielkości kolekcją muzealną (po Muzeum Okręgowym w Nowym Sączu). Ekspozycja w Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku przedstawia ponad 100 prac artysty. Wystawie towarzyszy ilustrowany katalog (cena: 8 z*; liczba pozycji:108).
-
Robak
- Początkujący(a)
- Posty: 69
- Rejestracja: 11 sty (ndz) 2004, 01:00:00
ROBAK
Młody, choć niedoceniony artysyta malarz. Urodzony w Warszawie w roku Orwellowskim. bardzo utalentowany.
Jego obrazy są niesamowicie wyważone pod względem kompozycyjnym i kolorystycznym. Mimo to jest w nich coś co przykuwa uwagę widza i nie pozwala przejśc mu obojętnie.
Najsłynniejsze obrazy ROBAKA to
-Czaszka.
-Żaba.
-Gnida.
-Szympansy.
Z niecierpilwością czekamy na jakieś wystawy.
Młody, choć niedoceniony artysyta malarz. Urodzony w Warszawie w roku Orwellowskim. bardzo utalentowany.
Jego obrazy są niesamowicie wyważone pod względem kompozycyjnym i kolorystycznym. Mimo to jest w nich coś co przykuwa uwagę widza i nie pozwala przejśc mu obojętnie.
Najsłynniejsze obrazy ROBAKA to
-Czaszka.
-Żaba.
-Gnida.
-Szympansy.
Z niecierpilwością czekamy na jakieś wystawy.