Montaż linearny, służy najprostszej z form narracji, operuje jednością akcji, niekiedy nawet miejsca i czasu (jak w teatrze greckim
Montaż równoległy, pozwala na rozbudowaną narrację, łaczy dwa lub więcej wątków związanych ze sobą pośrednią zależnością lub bezpośrednią
Montaż synchroniczny, rodzaj montażu równoległego,w którym wątki rozgrywają się równocześnie. (W powieści mogłoby to brzmieć "A tymczasem..."
Montaż retrospektywny, łączy wątki rogrywające się w czasie teraźniejszym z ewokacjami z przeszłości
Montaż kreacyjny, w tym rodzaju montażu stosunki jednych ujęć (obrazów) do innych stwarzają nowe znaczenia (słynne do znudzenia powtarzany eksperyment z aktorem Mozżuchinem)
Montaż analogii, główny, obok montażu antytez typ montażu skojarzeniowego. Może dać efekt metafory
Montaż antytez montaż budzący tym łatwiej trzecie znaczenie z zestawienia dwóch ujęć, że obrazy są dobrane na zasadzie wyrazistych przeciwieństw
Montaż polifoniczny, najbardziej dynamiczna z form montażu. Serie krótkich obrazów w tempie, które raczej nie daje czasu na refleksję o ich poprawności doboru wg jakichś kryteriów itp. (np. w wideoklipie)
Ten Minutes Takes, ujęcia długie, bez cięć montażowych (wpadł na ten pomysł Hitchock, entuzjastą był m. in. wybitny teoretyk kina i guru francuskiej nowej fali Andre Bazin)
Polecam m. in. lekturę Daniela Arijona "Gramatyka języka filmowego" (mam w czytelni) i "Język filmu" Płażewskiego (nie ma w czytelni, ale raczej jest to książka łatwo dostępna)