W materii rządów nad naszym pełnym chaosu i Przypadków światem pośrednią odpowiedzią może być np. cytat z filmu Woody Allena: "Jeśli chcesz rozśmieszyć Pana Boga opowiedz Mu o swoich planach na przyszłość".
Wystarczy nawet pobieżna znajomość historii, aby nabrać pewności, że mity o dominacji masonów, jakowychś tajnych stowarzyszeń, korporacji, pieniądza itp. są właśnie tylko mitami. W Polsce często mówi się, że rządzą nami Żydzi, Izraelczycy do dzisiaj są (złośliwie
przekonani, że ich kłotliwy parlament to kwestia obecności w nim bardzo silnej reprezentacji Żydów polskiego pochodzenia. Innymi słowy bardzo częsty brak zgody narodowej to wina przybyszów z Polski.
Familia z Grecji mówiła mi, że w starożytności bardzo popularne było powiedzenie "Kiedy rodził się Grek Żydzi płakali". Dlaczego? A warto poszukać np. w googlach albo bibliotekach cóż takiego robili Grecy, że inne nacje popadały w rozpacz. Rzymianie np. także i Grecję podbili i nią rządzili jak innymi prowincjami. Ale sami dali się podbić przez język i kulturę grecką.
Wg Freuda, jak wiemy, nie jesteśmy nawet panami we własnym domu.
Myślę, że teorie spiskowe, jakkolwiek mające przebogatą i prawdziwą, udokumentowaną historię, sprawdzają się niekiedy w sposób okrutny, są jednak domeną mediów szukających popularnych tematów , obywateli szukających prostego klucza do niedającej się zrozumieć, zbyt złożonej rzeczywistości (dla niektórych nawet na skalę własnej klatki schodowej). Bywa i tak, że mniej lub bardziej tajne organizacje same żyją złudzeniami wszechpotęgi i nieograniczonej władzy. I chyba dobrze, jeśli niezliczone tajne stowarzyszenia z ich kuriozalnymi obrzędami, inicjacjami itp. żyją takimi złudzeniami. Bowiem oderwanie od rzeczywistości jest groźne dla oderwanych od rzeczywistości, a nie (naszej) rzeczywistości
Proszę wybaczyć, iż w takie tony uderzam (może dlatego, że pierwsze oznaki jesieni za oknem
ale wydaje mi się, że rządzenie światem (czyli także i sobą, własnymi poczynaniami) powinno także kojarzyć się z inną jeszcze okolicznością.
Otóż co będzie, jeśli to coś nieuniknionego, czego każdego-ą z nas czeka pewnego dnia stanie się i nagle okaże się, że to nie koniec, tylko ...początek. Tyle, że czegoś, o czym teraz raczej nie mamy pojęcia, możemy tylko wierzyć, snuć przypuszczenia, domniemywać. (Polecam, jeśli wolno smakowitą lekturę francuckiego filozofa i dziennikarza, Chabanis, "Śmierć, kres, czy początek" (La Mort, Un Terme Ou Un Commencement).
Fajnie, gdyby wtedy okazało się, że sposób i styl, w jakim rządiliśmy (w szerokim rozumieniu) w tym przemijającym w tempie ekspresowym życiu był przynajmniej trochę przyzwoity, albo aby nikt z nas nie musiał się zbyt wielu rzeczy wstydzić
Może trochę nie na temat, ale jakoś przed weekendem deszczowym zebrało mi się na garść jesiennych refleksji
Ambona czasem bowiem zapomina ze wiele roznic ja powinno od chocby mównicy sejmowej ...
Tylko na nieco większa skalę niż nasz malutki, skromniutki kraj! Ale wcale to nie jest śmieszne!!
