Moderatorzy: zielonyszerszen, s_wojtkowski, sinar
Myślę, że to nie jest takie proste. Nie wystarczy wierzyć, chcieć, być cierpliwym. Na wiele rzeczy zwyczajnie nie mamy wpływu, a cierpliwe dążenia mogą jedynie nam zaszkodzić, bo powodują, że stoimy w miejscu.seize pisze:radość i wiara mogą pokonać każdy strach ... gdy za towarzyszy mają cierpliwość i dążenie ...
Owszem, masz rację jednak przy założeniu, że na coś obiektywnie nie mamy wpływu. Mi ciężko wyrokować. Niemniej w sytuacji "zawsze muszę", ciężko jest mi uwierzyć, że wszystkie sytuacje są tymi na które nie ma się wpływu.Agfu pisze:Myślę, że to nie jest takie proste. Nie wystarczy wierzyć, chcieć, być cierpliwym. Na wiele rzeczy zwyczajnie nie mamy wpływu, a cierpliwe dążenia mogą jedynie nam zaszkodzić, bo powodują, że stoimy w miejscu.
Przykro mi nie wiem co stanowi tutaj "strach", niemniej mnie to nie przekonuje. Siła strach nieraz drzemie tylko w lęku jaki w nas wywołuje, a nie w naszej niemożności zmiany.Agfu pisze:Czasem "strachu" nie da się pokonać - trzeba nauczyć się z nim żyć albo go omijać.
Napisałeś na poprzedniej stronie, że wiara i radość mogą pokonać każdy strach - i do tego się odniosłam (choć nie wiem też, co miałeś na myśliseize pisze:Przykro mi nie wiem co stanowi tutaj "strach", niemniej mnie to nie przekonuje. Siła strach nieraz drzemie tylko w lęku jaki w nas wywołuje, a nie w naszej niemożności zmiany.Agfu pisze:Czasem "strachu" nie da się pokonać - trzeba nauczyć się z nim żyć albo go omijać.
).Jasne, że powinno się zachęcać ludzi do zmian, a nie podważać ich cierpienie - bo dla mnie nie jest ono rzeczą komparatywną. Dla każdego człowieka jego problemy są największe, bo są jego.seize pisze:Są tacy co powiedzą "daj spokój, nie marudź, będzie dobrze", ja jednak bardziej należę do tych co wolą pomóc, zachęcić, wesprzeć by ktoś zaczął zmieniać swój świat skoro nie jest zadowolony z tego jak się prezentuje.
Stagnacja? Owszem masz rację. Cierpliwość należy się tym rzeczom na którym mam naprawdę zależy i które mamy szansę wciąż jeszcze zmienić. Jeżeli nie mamy już takiej możliwości obiektywnej, to zamiast marudzić i robić z siebie ofiarę losu, biadolić i utyskiwać nad czymś tak naprawdę nie zauważając listy własnych błędów. To lepiej dać sobie kopniaka w tyłek i iść do przodu bez marudnego oglądania się za siebie.
Owszem, dalej to podtrzymuję co napisałem. Ja nie wiem co miałaś na myśli zawierając słowo strach w cudzysłów, być może to coś konkretnego a zarazem stanowiące pewną przenośnie. Dlatego nie śmiem się odnosić do czegoś jeśli nie wiem o co toczy się dyskusja. Odniosłem się do tego co zasadniczo wpisuje się w to hasło.Agfu pisze:Napisałeś na poprzedniej stronie, że wiara i radość mogą pokonać każdy strach - i do tego się odniosłam (choć nie wiem też, co miałeś na myśli
Hmm po pierwsze gdzie podważyłem cierpienie? Bo coś zdaje mi się, że to co podważam to to że "zawsze" ktoś "musi" cierpieć; to że taki los jest niezmienny i konieczny w jakimkolwiek przypadku. A to owszem zawsze i wszędzie podważam, bo "cierpiętnicza predestynacja" to złuda obaw i lęków etc.Agfu pisze:Jasne, że powinno się zachęcać ludzi do zmian, a nie podważać ich cierpienie - bo dla mnie nie jest ono rzeczą komparatywną. Dla każdego człowieka jego problemy są największe, bo są jego.
Oki zatem co lepiej nie składać broni i ... i co wtedy? Czy wtedy aby nie stoimy w miejscu bo - parafrazując szkodzimy sobie, bo powodujemy, że stoimy w miejscu i podtrzymujemy w sobie 'marudność' i stagnację ?Agfu pisze:Zgadzam się też, że jeśli mamy szansę coś zmienić to powinniśmy starać się to robić do samego końca. Ale jak już nie da się nic zrobić, to ciężko jest złożyć broń, przestać marudzić i iść dalej. Nie wszyscy to potrafią.
Zatem swoją tezę wciąż podtrzymujęAgfu pisze:Ja przez Twoje słowo "strach" zrozumiałam wszelkiego rodzaju sytuacje problemowe, z którymi sobie nie radzimy lub też sytuacje, w których musimy stawić czoła naszym słabościom czy przeciwnościom losu. Chyba jakoś tak
RozumiemAgfu pisze:Nigdzie nie podważyłeś cierpienia:) A moja wypowiedź była jedynie przytaknięciem i dopełnieniem:)
Przez chwilę błędnie odczułem, że to być może trochę do mnie z racji że najżywiej podtrzymałem temat
Zgadzam się, czynniki mają tu znaczenie. Dlatego w swojej wypowiedzi napisałem o swoistej "obiektywnej" niemożności poczynienia już jakiś zmian rzeczywistości.Agfu pisze:Ja nie wiem czy lepiej jest złożyć broń czy walczyć. To zależy od sytuacji, jest masa czynników, które należy brać pod uwagę.
Czy lepiej kręcić się w kółko, walić głową w mur czy lepiej się podnieść, otrzepać i iść inną ulicą? Jasne, że to drugie, ale dopóki jest nadzieja, wydaje mi się, że warto walczyć, mimo wszystko.
Owszem, dlatego że początek jest trudny dopiero wraz z czasem wszystko okazuje się wcale nie takie trudne. - toteż właśnie mówiłem o wierze, cierpliwości, dążeniu i radości. To bowiem elementy tworzące esencje siłyAgfu pisze:A żeby iść inną ulicą, trzeba mieć w sobie diabelnie dużo siły.
BrawoAgfu pisze:Poza tym ludzie wolą żyć w schematach, które znają. Nawet jeśli takie życie przynosi im ból, to paradoksalnie jest bezpieczne - bo nic nie zaskakuje.
To właśnie clue całości. Bezpieczeństwo, brak zaskoczeń etc to właśnie antytezy lęków, obaw i strachu właśnie. Dlatego właśnie to zdanie od którego zacząłem iż cierpienie i ból, żywią strachem, naszym strachem; że wiele rzeczy zależy od nas tylko losowi trzeba starać się wychodzić na przeciw.
kolejna klapa 
14 pkt z testu technik sprzedarzy 
