Wystawy Fotografii

[Kali]

Zapraszam w dalszym ciągu do obejrzenia pokonkursowej wystawy w Galerii DUB ul. Mazowiecka gdzie znajdują się również i moje zdjęcia

[Kali]

Mała Galeria ZPAF

Szymon Szcześniak - Egypt

Egipt jest rajem dla tego typu fotografii. Piękne światło niespotykane
w Europie, wszechobecna pustka, przestrzenie, które wręcz przytłaczają swoją rozpiętością i jeszcze coś szczególnego w powietrzu i ludziach,
co sprawia, że fotografia staje się prosta, nie wymaga żadnego wysiłku. Człowiek po prostu wyciąga aparat i już jest częścią tego miejsca.

Gdy dany szczegół zafrapuje mnie przystaję i zastanawiam się czy obraz jest wart utrwalenia go na kliszy. Potem długo kadruję - jeszcze za nim wyciągnę aparat, później robię najwyżej trzy klatki. Nigdy nie fotografuję, jeśli nie jestem pewien końcowego rezultatu. Ten bardzo przemyślany sposób pracy pozwala mi na uzyskiwanie zamierzonych, przewidywalnych efektów kompozycyjnych i estetycznych.
Podobnie ma się rzecz przy fotografowaniu osób. Nie lubię niepotrzebnie straszyć aparatem ludzi. Nie każdy lubi być obiektem zainteresowania fotoreportera - dotyczy to tak Europy jak i krajów Arabskich. Dlatego zazwyczaj pytam się o zgodę, przekonuję lub po prostu proszę ludzi,
by ludzie stanęli w jakimś konkretnym miejscu. Ktoś może zapytać,
czy to jeszcze reportaż, czy już inscenizacja. Jeśli zdjęcie tego wymaga,
to czemu nie?
Z czeskiej szkoły wyniosłem świetne podstawy do dobrego dokumentu.
Zawsze jednak interesował mnie portret kreowany. W tym cyklu starałem się połączyć to, czego mnie nauczono w Opavie, z tym, co można określić jako przejaw szczególnie rozumianej estetyki. Nie widzę w tym nic zdrożnego, bo nie podrabiam i nie koloryzuję rzeczywistości, czasem
jej tylko pomagam.

Wszystkie prezentowane prace, które możecie Państwo obejrzeć na tej wystawie zostały wykonane podczas moich wyjazdów do dwóch kurortów egipskich Dahab i Hurghada na przełomie 2004 i 2005 roku.
Fotografie te wykonałem aparatem średnioformatowym Hasselblad
na błonie negatywowej Kodak porta 160 vc z użyciem lampy błyskowej
i specyficznej palety kolorów wyciąganych w trakcie cyfrowej obróbki
w Photoshopie, które określam jako "rzeczywistość wspomaganą".

Szymon Szcześniak

Zdjęcia naprawdę czyste chrakteryzujące się naprawdę dobrą kompozycją. A cechą szczególną zdjęć jest charakterystyczna kolorystyka, trochę podchodząca pod jasną zieleń jak i trochę barwy pierwszych kolorowych telewizji. Wszystko to sprawia, że wręcz pożerałem wzrokiem fotografie, a przy tym zadziałały na mnie uspokajająco. Naprawdę warto obejrzeć tą wystawę.

[Kali]

Serecznie zapraszam do Muzeum Etnograficznego na wystawę portretów indian autorstwa Edwarda S. Curtisa, wystawy sam jeszcze nie widziałem ale posiadam z niej album o tym wybitnym portreciście. Dlaczego wybitnym gdyż jego prace są niesamowite oprócz magii jakie w sobie kryją są wzorami portretów i tu trzeba dopowiedzieć iż zdjęcia były robione w okolicach roku 1900, gdzie technika była jeszcze zacofana, przynajmniej dla nas i ciężko było napewno zrobić tak wspaniałe rzeczy gorąco polecam, szczególnie dla tych którzy chcą się zająć portretem

[/url]

[Kali]

World Press Photo poraz kolejny w PKiN. Zdjęcia moim zdaniem stojące na wyższym poziomie niż zeszłoroczne. Wymienię dwa cykle i parę pojedyńczych fotografii zasługujących moim zdaniem na miano najlepszych na ekspozycji.
Zacznę od mojego numeru jeden i cyklu zdjęć Bena Curtisa.
Przemoc uliczna podczas wyborów prezydenckich, Togo, 22-27 kwietnia
Fot. żołnierza kopiącego podejrzanego, lament matki patrzącej jak policja bije jej syna czy 6 letnie dziecko które jest chowane do kartonu. Dla mnie najlepszy cykl na całej wystawie i tym samym najlepszy fotograf. I Nagroda Wydarzenia(reportaż)

Drugim godnym zauważenia będzie Martin Roemers za portrety kombatantów II Wojny Światowej. Dla mnie genialne, to co oni mają w oczach jest nie do opisania. II Nagroda Portret(Reportaż)




Czas przejść do pojedyńczych zdjęć, zacznę od cyklu Scotta Nelsona.
Ekspolozja samochodu pułapki nad placu Tahrir, Bagdad, Irak, 7 maja i jedno zdjęcie przedstawiające mężczyznę niosącego dziewczynkę i właśnie niesamowite wysunięcie przez nią ręki sprawiło że zdjęcie wyróżnia się z innych. Wyróżnienie Wydarzenie(Reportaż)

Tamas Dezso II Nagroda Życie Codzienne(Reportaż) i jedno zdjęcie przedstawiające dwójkę ludzi i niesamowicie pęknięty dom podparty balami, niesamowicie estetyczne zdjęcie pod względem kolorów i ułożenie domu jak i tych dwóch osób

A teraz sport i fotografia Ryana Piersa Andy Roddick na Australian Open, Melbourne, 26 stycznia 3 Nagroda Sport w Akcji(Zdjęcie pojedyńcze) trzeba zobaczyć no coment, tak uchwycona chwila.

Na koniec II Nagroda Życie Codzienne(Zdjęcie pojedyńcze)
Marcus Bleasdale Ulicznicy, Kinshasa, Demokratyczna Republika Konga
Również nic dodać nic ująć poprostu super, sam oceń

[Kali]

Do 8 grudnia w Starej Galerii będzie możńa obejrzeć wystawę znanych 3 polskich fotografów początku XX wieku.

Wystawa "Trójlistek" jest poświęcona twórczości trzech polskich fotografów: Tadeusza Cypriana(1898-1979), Tadeusza Wańskiego (1894-1958) oraz Bolesława Gardulskiego (1885-1961).

"Trójlistek" to nazwa ugrupowania, stworzonego w latach 20-tych XX w. w Poznaniu, powstałego z inicjatywy tych trzech niezależnych artystycznych indywidulaności, pochodzących z innych miast i ukształtowanych w różnych środowiskach artystycznych. Połączyła ich wspólna, choć indywidualnie przez każdego z nich wykorzystywana, estetyczna formuła piktorializmu. Powstały w końcu XIX w. nurt fotografii sytuowany był przez swoich piewców wśród innych dziedzin sztuki. Dotyczące fotograficznego obrazu postulaty starannej, przemyślanej kompozycji kadru, dbałości o warsztatową część procesu twórczego, polegającego na przygotowaniu odbitek rozmaitymi, często eksperymentalnymi technikami, obecność motywów symbolicznych i romantycznych, w Polsce zostały podniesione i ugruntowane przez Jana Bułhaka a kontynuowane m.in. przez twórców "Trójlistka". Działalność trzech "fotografików", bo tak właśnie - jako artystów przemawiających za pomocą fotograficznego medium - widział Bułhak piktorialistów, prezentowana jest w postaci prawie 80 prac. Stanowi spotkanie z ideą tradycyjnego, rzetelnego warsztatu i akademickiego piękna "Trólistka", wzrastającego na przekór rewolucji artystycznej awangardy.... źródło:ZPAF

Polecam tą wystawę tym, którzy fascynują się fotografią tradycyjną i różnymi technikami jej wywoływania ale, również tym którzy dopiero zaczynają przygodę z fotografią, aby poznali jej historię.
Mi szczególnie przypadły do gustu zdjęcia T.Wańskiego. Zafascynowała mnie ich malarskość. Nieostrości malarskie tworzą baśniowy klimat, a przy większości cąłego piękna dopełnia piękna faktura papieru na której są utrwalone obrazy. A teraz czas na przedsmak całej wystawy.

[Kali]

Niestety nie wiem dlaczego nie mogę umiścić zdjęcia T.Wańskiego albo nic się nie pojawia albo zostaje sam adres

[Kali]

Ostatnio miałem okazje poznać na zajęciach z komunikacji wizualnej Minkkinena fotografa fińskiego. Nie ma niestety w tej chwili jego wystawy, ale chciałem o nim wspomnieć, gdyż jego zdjęcia zrobiły na mnie ogromne wrażenie ale to bardzo stał się momentalnie jednym z moich ulubionych fotografów. Fotografuje on krajobraz, ale nie jest on zwyczajnym krajobrazem jak robią inni, wpisuje on w niego swoje ciało, robi to tak genialnie, że dech zapiera w piersiach. Fotografie czarnobiałe nie są w żaden sposób preparowane, żadnych fotomontaży jest to czysty obraz z aparatu. Geniusz poszukajcie sobie w intenecie jego zdjęć warto a tu podaje parę próbek

[senq]

INFORMACJE
KIEDY?
WERNISAŻ 5/12/2006 godzina 18
CZAS TRWANIA?
5 - 19/12/2006
GDZIE?
Klubokawiarnia CHŁODNA 25 w Warszawie

O PROJEKCIE
"Pod Ziemią" to projekt fotograficzny realizowany 10 miesięcy przez studenta 2-giego roku fotografii na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku Roberta Danieluka przedstawiający fotografie wykonane z telefonu komórkowego w warszawskim metrze. Fotografie wykonywane są z ukrycia co daje bardzo duże możliwości fotografowania w miejscu gdzie nie jest to łatwe. Projekt przedstawia czystą rejestrację wnętrza podziemnej kolejki wraz z ich najważniejszym elementem - pasażerami. Systematyczność wykonywanych fotografii prowadzi do stworzenia fotograficznego pamiętnika którego efektem są setki zdjęć. Cały projekt jest opublikowany w internecie w postaci fotobloga zwanego metroblogiem a teraz można zobaczyć go na żywo. Podczas wernisażu miejsce kawiarni zamieni się w wagonik metra co ma zapewnić prawdziwy dźwięk z jazdy warszawskim metrem.

Zapraszam!

[Ollo]

Kali! wielkie dzieki za przypomnienie mi nazwiska pana Minkkinena! uważam,że jego foty są po prostu rewelacyjne i się zakochałam
szkoda, że wystaw nie ma...

[Kali]

Serdecznie Zapraszam











Debiutancka wystawa Mikołaj Kaliny pokazuje, iż mimo że autor stoi na początku swojej fotograficznej drogi to, jego autorskie wybory mają już wyjątkowo spójny charakter. Prezentowane prace można by podzielić na dwie zasadnicze grupy. Jeden z wątków dotyczy fotograficznej interpretacji performances i instalacji Jerzego Kaliny. Nie jest to prosta dokumentacja, lecz wykorzystująca specyficzne dla fotografii środki wyrazu (jakim jest świadome operowanie głębią ostrości, wyborem kadru czy też wykorzystywaniem zjawiska ruchu) autorska interpretacja fotografowanej sceny. Autorowi nie chodzi o to, aby fotografia wiernie odzwierciedlała rzeczywistość, lecz wprost przeciwnie, aby rzeczywistość na jego fotografiach nabierała symbolicznego znaczenia. Na wielu zdjęciach ważniejsze jest nie to, co one przedstawiają lecz to, co wydają się sugerować. Ta część wystawy operuje kolorem i zastosowana tu technika jest w pełni adekwatna do przyjętego sposobu obrazowania, bowiem najistotniejszy jest na tych fotografiach element malarskości. Poszukiwanie własnego sposobu na fotografowanie skierowała autora w obszar tzw. refotografii. Tendencja ta ma w Polsce swoje korzenie chociażby w pracach Jerzego Lewczyńskiego, Andrzeja Różyckiego czy Wojciecha Prażmowskiego. O ile jednak wymienieni odwoływali się do historii i rodzinnych tradycji to Mikołaj Kalina odwołuje się do innego środka wyrazu, jakim jest film. Jego strategia polega na przefotografowaniu filmowej stop klatki. To re- fotografowanie wykonane jest na długim czasie ekspozycji, co powoduje efekt nieostrości obrazu. To tak jakby autor przenosił swoją biologiczność w medium mechaniczne. Całość odwołuje się do problemu samotności człowieka w dzisiejszym świecie. Wykorzystywanie współczesnego medium, jakim jest fotografia i film w sposób zatracający obiektywność medium pokazuje, iż mimo postępu technicznego wrażliwy autor może wytworzyć oniryczną wizję blisko związaną z własnym postrzeganiem świata, niejako wbrew technicznym uwarunkowaniom aparatu. To wszystko pozwala z zainteresowaniem śledzić dalsze projekty Mikołaja Kaliny, które już teraz wyraźnie wyróżniają się powszechnej banalizacji fotograficznego obrazowania.


Zbigniew Tomaszczuk

[Kali]

Serdecznie wszystkich zapraszam

[Happy]

Wróciliśmy właśnie z wernisażu Kali'ego i było bardzo fajnie. Otarliśmy się o sztukę i uczestniczyliśmy w wernisażu, co przynajmniej mi się rzadko zdarza. Czujemy się przesiąknięci sztuką. Kto nie był niech żałuje... a zwłaszcza Ci którzy z Nim do grupy chodzili a im się nie chciało ruszyć.... Bardzo fajne, zupełnie do tej pory mi nie znane techniki przedstawiania fotografii.

[Kali]

Dziękuje bardzo tym którym udało się dotrzeć na wystawę

[Kali]

Jest już po wernisażu więc żeby zachęcić innych do obejrzenia wystawy zapraszam na jej przedsmak.
http://www.mikolajkalina.iportfolio.pl/ ... allery.php

[Kali]

i zapomniałem
http://www.mikolajkalina.iportfolio.pl/ ... allery.php kilka słów o wystawie.